Van chinese hotpots en New Kids tot een islamitische streetfoodmarkt, we maken vanalles mee

De reis van Yangshuo naar het vliegveld van Guilin en de vliegreis naar Xi'An verliepen snel. Er reedt een chinese dame met ons mee om te helpen op het vliegveld, want aan vliegtickets of enig ander bewijs van boeking doen ze hier niet. De mededeling "alleen je paspoort is genoeg" van het bureau dat onze tickets zou hebben geboekt, klonk ons nog wat onwennig in de oren. Gelukkig had het bureau gelijk en konden we na een ietwat lange rij voor de security check, ons vliegnummer even kwijt te zijn geweest op het informatiebord en een gatewissel vrij snel boarden.

Aangekomen in Xi'An stond onze taxichauffeur al op ons te wachten. Ook kregen we een gids, hadden we helemaal niet om gevraagd maar we vermoeden dat dat hier de gang van zaken is, zodat we een beetje in de gaten gehouden kunnen worden als 'Europese indringers'. Je kunt ons zodoende inmiddels alles vragen over de geschiedenis van Xi'An, onze gids Melvin (of Marvin, we weten het nogsteeds niet, het was in ieder geval een zij en ze kwam er pas later achter dat ze voor een jongensnaam had gekozen) heeft alles tot in detail aan ons verteld. Van Fengshui tot alle chronologische gebeurtenissen in alle dynastieën en van de vier belangrijkste soorten fruit (appel, kiwi, granaatappel en iets wat lijkt op kakifruit maar het totaal niet is) tot feitjes over het aantal inwoners en de huurprijzen van een gemiddeld chinees appartement in Xi'An.

We kwamen laat aan en dus keken we onderweg naar het hotel uit ons raam, op zoek naar een restaurant voor die avond. Melvin/Marvin vertelde dat ze hier veel streetfood hebben en dat je je daar beter de eerste avond maar niet aan kan wagen. Toen we langs een 'Hotpot' restaurant kwamen, verbaasde het Melvin/Marvin dat we dat nog niet geprobeerd hadden en dus was de keuze snel gemaakt.

Waar ze in de andere steden die we deze reis hebben aangedaan al nauwelijks Engels spraken, hadden ze er hier al helemaal geen kaas van gegeten. Zelfs van woorden als water, cola, coke of beer konden ze geen noedels bakken (woordgrapje). Aangezien het concept ons nog onbekend was en de volledige menukaart opnieuw in chinese karakters was geschreven, besloten we het anders aan te pakken. Roy ging, bewapend met de ober, langs de tafels om aan te wijzen wat ons wel lekker leek. Het hele restaurant genoot mee.

Dik tien minuten later kwamen er twee jonge jongens naar ons toe. Ze spraken wat gebrekkig Engels maar konden het in ieder geval beter dan het bedienend personeel en waren bereid het een en ander voor ons te vertalen. We vroegen hen wat ze ons zouden aanbevelen en zodoende kregen we beef, maïs, bamboo, aardappels, champignonnetjes, vis tofu en nog wat andere dingen. De 'hotpot' bestond uit twee gedeeltes met boullion waarin je de verschillende etenswaren kon koken. De jongens hadden al snel door (nadat we deze uit de hotpot aan het scheppen waren) dat wij liever geen honderden hete pepers in de bouillion hadden en dus werd de pan omgewisseld zodat er meer kippenboullion was dan hete smurrie.

Het overbrengen dat we geen water uit de kraan dronken duurde ook uren, waarna een van de twee jongens het eindelijk snapte, iets in het Chinees zei waarna de ober vermoedelijk vertrok naar de dichtstbijzijnde supermarkt/avondwinkel om een flesje water te scoren. We kregen een rondleiding en onze chinese vriend was niet meer bij ons weg te slaan.

Even later kwam onze chinese vriend vragen of het allemaal beviel en waar we eigenlijk vandaan kwamen. Trots vertelde hij dat hij wat nederlandse woorden kennen en in afwachting van zijn "Goedemorgen, hoe gaat het", kwamen we bedrogen uit. Ietwat verlegen zei hij toch volmondig 'homo', 'koet' en 'jongee'. Het bleek dat onze tolk in de dop helemaal weg was van New Kids 1 en 2 (voor de wat ouderen onder ons: een verschrikkelijk slechte en groffe nederlandse film, waarin veel, zoals de jongen het zelf noemde, dirty words worden gebruikt). We lagen onder de tafel van het lachen toen de Chinese versie van 'verrekte mongol jonge' voorbij kwam.

Als klap op de vuurpijl werden onze noedels door de eigenaresse aan tafel gemaakt. Het was een echte chinese ervaring.

's Ochtends stond Melvin al om half 9 op ons te wachten om richting het terracotta leger te vertrekken, een uurtje rijden vanaf ons hotel. Dit uurtje werd een vermakelijk geschiedenisuurtje waarin duidelijk werd dat veel stukken nog niet gevonden zijn. Vanwege een voor ons nog onverklaarbare reden is de tempel waarin de keizer met vele sieraden is begraven wel gevonden, maar wordt deze niet verder onderzocht. Zo zouden de technieken het nog niet aankunnen en willen ze dingen te ontdekken laten aan nieuwe generaties. Klinkt een beetje als een broodje aap verhaal. Hoe dan ook, het leger was prachtig.

De rest van de dag hebben we doorgebracht bij de Bell tower, Drumm tower, Great Mosque of Xi'An en met name de islamitische buurt. Naast duizenden souvenirkraampjes (het leek net een Arabische markt), waren er straten vol met voedsel dat nog net niet op straat werd geslacht, maar verder wel hartstikke vers was. Van stokjes met lam, schorpioen, krabben tot snoep dat terplekke werd gemaakt (al stampend en trekkend) tot fruit en verschillende soorten naan. Misschien wel een van de gaafste dingen die we zijn tegengekomen tijdens onze reis.

's Avonds aten we bij The Cyclist Restaurant, een Italiaans restaurant met veel Belgische speciaalbieren dat werd gerund door een Chinees die nog nooit in Europa was geweest. De koks hadden les gekregen van Italiaanse chefs in hotels waar ze gewerkt hadden. Top chefs waarschijnlijk, want het eten was overheerlijk.

Vanmorgen hebben we nog een fietstocht gemaakt over de 13,7 km lange stadsmuur van Xi'An waarna we naar het treinstation vertrokken voor een 5 uur durende reis naar Beijing. Inmiddels aangekomen in ons hotel (10 uur 's avonds). Wat we morgen doen weten we nog niet, maar 1 ding is zeker: we slapen uit.

Alle foto's volgen zo snel mogelijk wanneer het chinese Internet heeft besloten weer vriendjes met ons te worden.