Hongkong, terecht een wereldstad

Voor een sfeerimpressie, zie foto album 'Hongkong'.

Eenmaal aangekomen in Hongkong, besloten we na even uitrusten op de hotelkamer, Kowloon maar eens in te gaan, op zoek naar een goed Chinees restaurant. Aangekomen bij de haven bleken we precies op tijd voor de Symphony of lights. 



Na door heel veel Indiërs lastig gevallen te zijn die ons wijsmaakten dat we onze eerste echte avond in China toch echt het beste curry konden eten, vonden we uiteindelijk het restaurant Monster Sushi. Net geen chinees, maar de naam leek onze inmiddels ontstane 'honger' wel te kunnen stillen. Na heerlijk gegeten te hebben en in een Chinese taxi naar huis te zijn gesjeesd vermoeid ons bed ingerold.

Reisleider Maike had al het nodige voorwerk gedaan en dus waren we na een alles behalve chinees onbijt in het hotel klaar om te gaan. Niet dat we naar Lantau Island konden met de door haar geplande ferry, maar de metro was ook een heel avontuur. Echter, Wat in Londen, Berlijn, Parijs, Madrid en Amsterdam niet lukte, lukte hier in Hongkong in slechts 2 minuten: Mama uitleggen hoe de metro werkt. Er zijn hier dan ook niet bizar veel metrolijnen.

Eenmaal aangekomen bij Tung Chung Metrostation kon de reis naar Ngong Ping en de Tai Tin (Big) Buddha en  stad via een gondelbaan beginnen. Terwijl de rest genoot van het uitzicht en al staand foto's maakte, hield Roy zich de hele rit angstvallig vast aan de reling van de (volledig dichte) gondel. 

 
(lachen als een boer met kiespijn)

Eenmaal boven bleek het butterfly summer fest aan de gang te zijn. Xián komt uit de stad van de vlinders en dus kon haar gelukkig niet op. Overal hingen en stonden vlinders, gemaakt van bloemen, plastic en vliegermateriaal.

 

Naast alle aziaten (gek genoeg waren de Europese toeristen maar heel matig vertegenwoordigd) liepen er ook heilige stieren rond in het dorp dat leidde naar de Big Buddha. Nadat Xián er door 1 was aangevallen na het nemen van een foto (een stier, geen aziaat) konden we onze weg richting de Big Buddha vervolgen.

 

Vele foto's met de buddha volgden en ook werden er voor medebezoekers foto's gemaakt. Net toen Maike weer werd aangesproken en ze de mobiel al wilde aanpakken, bleek dat de Chinezen niet met de buddha maar met Maike zelf op de foto wilden. Doen we niet moeilijk over, een fotoshoot volgde. 

  

In Ngong Ping bevond zich ook het Po Linklooster, waar je wierrookstokjes in alle soorten en maten kon verkrijgen. Het is gebruikelijk om een oneven aantal stokjes te branden en dus kochten we drie grote en een oneven aantal kleine stokjes. De drie groten stak Xián aan voor haar Chinese papa, mama en eventuele broertjes en zusjes. De overige stokjes waren voor opa, Marian, onze twee overgrootoma's en Paula. 

 

Vandaag besloten we wél chinees te gaan eten. En chineser kon niet, de menukaart stond volledig vol met Chinese tekens en zowel het Engels sprekende personeel, als een Engelse menukaart (en misschien daarom ook wel andere toeristen) waren spoorloos. Gelukkig waren er plaatjes. Bij onze gerechten kregen we enkel een vork en lepel, er is immers niets anders nodig om je noedels mee te eten. Gelukkig bekeken we het 'toilet' pas na het opeten van onze gerechten (zie voor dit onsmakelijke detail het fotoalbum 'Hongkong'). De prijs was daarentegen wel op z'n chinees, niks te klagen. 



Verder valt het ons op dat niemand rookt, eet of drinkt in metro's en eigenlijk vrijwel alle openbare plekken. Wellicht dat de hoge boete die hier op staat en de schoonmakers die tot 's avonds laat de straat schoonspuiten en vegen hier aan meehelpen. Verder vallen de vele taxi's, stijgers van bamboe enorme winkelstraten op (lichtjes, overal lichtjes. En banners.). Ook de ladies market is leuk om doorheen te lopen, overal originele kopiën.

Hongkong is met recht een wereldstad. Er is zoveel te doen en zien. Gelukkig hebben we in zo'n korte tijd al heel veel mogen bewonderen. De beentjes gaan omhoog hier in de hotelkamer en de biertjes gaan open.

Bedankt weer voor het lezen. Liefs!