Het leven in Guangzhou

Na een goede nacht maar nogsteeds een beetje moe, besloten we niet al te veel te plannen vandaag. We besloten Guangzhou te herontdekken. In 11 jaar tijd is Guangzhou enorm ontwikkeld. Ze hebben naast een reeks enorm moderne gebouwen en opgeknapte winkelstraten bijvoorbeeld tegenwoordig zelfs een IKEA. Conny vertelde gister dat dit kwam door de Asian Olympic Games die hier in 2010 zijn gehouden. In een rap tempo kreeg de hele stad daardoor een upgrade. Echter ontdekten we vandaag dat op de Qing Ping markt de tijd stil heeft gestaan (op de vele mobiele telefoontjes na dan, zelfs de City Cleaner was House of Cards aan het kijken). Een markt is het niet echt, het zijn meer vervallen straatjes, opgedeeld in gildes leek het. Gildes van gedroogde spullen, tot vers fruit, groente, vlees, vis en meubels. In een van de straatjes aten we een soort rozijn/krent/vijg/dadel met pit waar we een handjevol van gekocht hebben. Of eigenlijk gekregen van de marktvrouw. We zijn nóg niet ziek.

Na wat verdwalen op weg naar de metro, kwamen we een échte markt tegen. De gekste soorten groenten lagen op tafel, kippen werden levend op weegschalen gezet, vissen werden geslacht waar je bij stond en levende kikkers werden uit een mandje gegraaid, er werd even in ze geknepen, gecheckt of ze wel dik genoeg waren en anders teruggegooid om vervolgens een ander exemplaar te grabbelen. De poelkikkers die op het rendiermos beschermd worden, worden hier zonder morren verhandeld en opgegeten. Vrijwel alles dat levend is of gedroogd kan worden, is hier eetbaar. Verder rees de vraag: hoe past zo'n grote schildpad in zo'n klein kommetje soep? 

Waar je in Hongkong geen fietsen zag, zie je hier in Guangzhou iedereen zichzelf op 2 wielen vervoeren. En niet alleen zichzelf. Alles wordt vervoerd: van beesten en goederen tot (volle!) koelkasten. Allemaal op de fiets.

Blonde dames zijn hier nog zeldzamer dan in Hongkong en dus werd Maike tussen de locals flink aangestaard en nagekeken/-wezen. Op een gegeven moment maar terug gaan zwaaien en dat werkte prima. Ook de oudere Chinezen lusten er nog wel pap van. Over een mannetje van 80/90 dat maar een beetje op z'n stoeltje zat in een ijzerwinkeltje waar zn kleinzoon (?) aan het werkt was, riep Xian uit "mam, Maike, die opa keek naar jullie kont!!!". Toen we noodgedwongen even tegenover zijn winkeltje moesten wachten, resulteerde dat in wat leuke foto's.

Ook zijn we nog even oude herinneringen op gaan halen bij de familie Chen. 11 jaar geleden bezochten we hun onderkomen al en op dezelfde wijze (maar dit keer zonder groot gezelschap) deden we dat vandaag weer.

's avonds een ietwat snelle hap bij Lucy en George (Baker, Una paloma blanca werd gedraaid...) en een korte wandeling langs de Pearl river. Snel onder de wol, want om 7 uur gaat de wekker. Het beloofd een indrukwekkende dag te worden.